واکسیناسیون (تاریخچه ی جالب)
- بررسیهاي اولیه واکسیناسیون منجر به راهی به سوي ایمونولوژي گردیدند
اولین تلاشهاي گزارش شده به منظور القاي عمدي ایمنی در قرن پانزدهم توسط چینیهاو تركها صورت گرفت.
آنها تلاش کردند تا از آبله که در 30 درصد موارد کشنده بـود و درافراد بهبود یافته نیز تا آخر عمر بد شکلی به جاي
میگذاشت، پیشگیري کنند
گزارشات حاکی از آن هستند که پوستههاي خشـ ک شـده ناشـی از زخـم هـاي آبلـه در سوراخهاي بینی
استنشاق میشدند و یا در زخمهـاي کوچـک سـطح پوسـت ( روشـی کـه مایه کوبی نامیده میشود) وارد
میگردیدند، تا از این بیماري خطرنـاك جلـوگیري شـود .
درسال 1718، خانم ماري ورتلی مونتاگو Mary Wortley Mountagu همسر سفیر انگلسـتان در قسـطنتنیه اثـرات
مثبـت مایه کوبی بر روي جمعیتهاي بومی ترکیه را مشاهده نمود و این روش را بر روي فرزندان خود انجام داد.
در سال 1798 ادوارد جنر(پزشک انگلیسـی ) پیشـرفت بزرگـی را در ایجـاد عمدي مصونیت به وجود آورد.
با در نظر داشتن این واقعیت که دختران شیردوش مبتلا به بیماري خفیف آبلۀ گاوي، در برابر بیماري شدیدتر آبله
مصون میشدند، جنر استنباط کـرد که تزریق مایع پوستول آبلۀ گاوي به افراد، میتواند موجب مصـونیت آنهـا در برابـر
آبلـه شود. جهت آزمودن این فرضیه ، وي یک پسر 8 ساله را با مایع پوستول آبلۀ گـاوي تلقـیح نمود و سپس عمداً
بچه را با آبلۀ انسانی آلوده ساخت. چنان که پیشبینی میشد، بچـه بـه آبله مبتلا نشد.
روش جنر در تلقیح آبله گاوي جهت حفاظت در برابر آبله انسانی ، به سـرعت در سـرتاسر اروپا گسترش یافت.
با این حال، نزدیک به صد سال قبل، از چنـین روشـی بـراي سـایر بیماريها استفاده میشد.
همانند اغلب وقایعی که در علوم رخ میدهـد، خـوش شانسـی بـه همراه مشاهدات دقیق و هوشمندانه منجر به
پیشرفت ایمونولوژي (مثـل معرفـی ایمنـی دربرابر وبا) گردید.
لویی پاستور موفق شد باکتري عامل وباي ماکیان را کشت دهد. نقش ایـن باکتري هنگامی اثبات شد
که جوجه هاي تلقیح شده با محیط کشت این باکتري، دچار وبـاي کشنده شدند. وي پس از بازگشت از تعطیلات
تابستانی، محیط کشت کهنۀ بـاکتري را بـه چند جوجه تلقیح نمود.جوجهها مریض شدند و پاستور شگفتزده شد
که چـرا آنهـا بهبـود یافتند.
سپس پاستور محیط کشت تازهاي از باکتري تهیه کرد تا آن را به جوجههـاي سـالم تزریق کند؛ چنان که در
داستان آورده شده، به کارگیري جوجه ها محدودیتهـایی داشـت، بنابراین او از جوجه هایی استفاده کرد که
قبلاًمورد تزریق قـرار گرفتـه بـود . بـه طـور غیـرمنتظره، جوجه ها در برابر بیماري ایمن شده بودند.
پاستور اثبات کـرد کـه بـا کهنـه شـدن کشت، قدرت بیماريزایی پاتوژن کاهش مییابد، به گونهاي که میتوان
سویههـاي تخفیـف حدت یافته را به منظور مصونیت از بیماري به بدن تزریق کرد.
او این سـویه هـاي ضـعیف شده را واکسن نامید (از واژة لاتین Vacca به معنی گاو) که در تأیید و به افتخار عمل
جنـردر تلقیح آبلۀ گاوي بود.
پاستور این یافته ها را در مورد سایر بیماريها بسط داد تـا ایـن کـه اثبـات نمـود امکـان تضعیف یک پاتوژن و تزریق آن
به عنوان واکسن وجود دارد.این بررسیها نقطۀ آغاز رشته ایمونولوژي بودند.
در سـال 1885، پاسـتور اولـین واکسـن انسانی خود را به یک پسر بچه که توسط یک سگ هار گاز گرفته شـده
بـود تزریـق کـرد .
این پسر بچه که جوزف میستر نام داشت، توسط یک سري از ویروسهاي هاري تضعیف شده، تلقیح گردید،
او زنده ماند و پس از آن به عنوان متولی مؤسسه پاستور لقب گرفت.
منبع:خلاصه ای از کتاب ایمونولوژی کوبای
نوشته شده توسط وبلاگ:Two.r98.ir
نکات پر تکرار میکروب شناسی ارشد
ترپونما پالیدوم
میکروب های جدید کشف شده
تفاوت میکروب ها در دفتر آقایان و خانم ها
خودکشی باکتری ها
زنبورها (داروهایی که زنبورها می سازند)
اسیدهای امینه
ریشه.تعریف ریشه.نقش اصلی ریشه.ویژگی های ریشه.ریشه ی افشان.ریشه ی
تشريح موش