شعری از امیری مهین

ماتم:

آسمان غرق سکوت

شب تاریک آرام 

نه صدای پایی 

نه نشان از مهتاب

جغد شوم بر سر دیوار بلند می خواند

و نگاهش 

دو سه روزیست که بر کلبه ی ماست

غصه ای در دل شب پنهان است 

که نمی دانم چیست 

دل من بی تاب است

چشم مادر نگران

ناگهان 

غرش ابرهای سیاه

همه ی ژرفای سکوت را بشکست 

نفس خسته ی مادر به شمارش افتاد 

دل من هم لرزید

جغد شوم از سر دیوار پرید 

شب تاریک به رنگ ماتم

سایه بانیست به اندازه ی غم 

چشم مادر چو ابرهای خزان گشت 

و نگاه نگرانش به من گفت:

که دگر جای پدر پیش خداست.